Wiadomo na pewno, że się urodziłem. Wiadomo na pewno, kiedy i gdzie.  Wiadomo też na pewno, że kiedyś umrę. Nie wiadomo jednak na pewno kiedy, gdzie i jak to się stanie.

Urodziłem się w Tarnobrzegu, stolicy zbudowanego po drugiej wojnie światowej zagłębia wydobycia siarki, na terenie ówczesnego województwa rzeszowskiego. Tam też ukończyłem szkołę podstawową a następnie Technikum Mechaniczno-Elektryczne Zespołu Szkół Górniczych. Osobiste pasje spowodowały, że swoje przyszłe życie zawodowe zdecydowałem się związać jednak nie z górnictwem ale ze sprawami przemysłu morskiego.

W 1982 roku rozpocząłem studia wyższe w Instytucie Okrętowym Politechniki Szczecińskiej na kierunku budowa maszyn. W roku 1987 obroniłem pracę magisterską pt. „Projekt konstrukcji kadłuba załogowego pojazdu podwodnego”, promotor dr inż. Tadeusz Jastrzębski, uzyskując tytuł magistra inżyniera mechanika w specjalności Okręty. W przedstawionej pracy magisterskiej zaprojektowałem konstrukcję kadłuba wytrzymałościowego załogowego pojazdu podwodnego. Napisałem, przeznaczone na mikrokomputer, programy obliczeniowe do wymiarowania wiązań kadłuba ciśnieniowego wg wybranych przepisów towarzystw klasyfikacyjnych, które następnie wykorzystałem do przeprowadzenia parametrycznej analizy optymalizacyjnej konstrukcji kadłuba ciśnieniowego. Bezpośrednio po obronie pracy magisterskiej otrzymałem propozycję zatrudnienia w Zakładzie Konstrukcji i Mechaniki Okrętów kierowanej przez prof. dr hab. inż. Mariana Kmiecika († 1994 r.). W dniu 14 grudnia 1987 roku rozpocząłem swoją pracę zawodową w Politechnice Szczecińskiej.
W 1988 roku odbyłem zasadniczą służbę wojskową. W ciągu pierwszych czterech miesięcy ukończyłem szkolenie w Szkole Podchorążych Rezerwy w Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Pancernych im. Stefana Czarnieckiego (WSOWPanc) w Poznaniu. Pozostały czas do końca służby spędziłem odbywając praktykę w 5. Kołobrzeskim Pułku Zmechanizowanym w Szczecinie na stanowisku dowódcy plutonu czołgów. Po zakończeniu służby wojskowej zostałem przeniesiony do rezerwy w stopniu plutonowego podchorążego rezerwy. W rezerwie na wyższe stopnie wojskowe już nie awansowałem.
W 1990 rozpocząłem, nie przerywając pracy zawodowej w Politechnice Szczecińskiej, studia wyższe na Wydziale Matematyczno-Fizycznym Uniwersytetu Szczecińskiego. W 1995 roku obroniłem pracę magisterską pt. „Komputerowe symulacje powstawania wielkoskalowej struktury Wszechświata”, promotor dr Jerzy Stelmach (Profesor Jerzy Stelmach † 2012 r.), uzyskując tytuł magistra fizyki. W przedstawionej pracy magisterskiej opracowałem numeryczny algorytm ewolucji czasowej układu N ciał oddziaływujących grawitacyjnie na tle rozszerzającego się wszechświata. Opracowany na tej podstawie program komputerowy posłużył mi jako narzędzie do komputerowej symulacji powstawania wielkoskalowej struktury wszechświata na drodze grawitacyjnego zagęszczania się galaktyk. Powstawanie struktur testowałem przez wyznaczanie dwupunktowej przestrzennej funkcji autokorelacyjnej.
20 lutego 2001 roku Rada Wydziału Techniki Morskiej Politechniki Szczecińskiej nadała mi stopień naukowy doktora nauk technicznych w dyscyplinie budowa i eksploatacja maszyn na podstawie rozprawy doktorskiej pt. „Wpływ wybranych parametrów konstrukcji na niektóre cechy eksploatacyjne dwukadłubowego statku morskiego o dużej prędkości”. Promotor dr hab. inż. Tadeusz Jastrzębski z Politechniki Szczecińskiej. Recenzenci: prof. dr hab. inż. Stefan Jendo z Instytutu Podstawowych Problemów Techniki PAN w Warszawie oraz prof. dr hab. inż. Iouri N. Semenov z Politechniki Szczecińskiej. W rozprawie doktorskiej opracowałem metodykę projektowania optymalnej konstrukcji statków szybkich i po pozytywnym zweryfikowaniu na wybranych modelach wykorzystałem ją do zbadania wpływu wybranych parametrów konstrukcji na niektóre cechy eksploatacyjne przyjętych modeli statków. Wyniki badań wykazały istotny wpływ parametrów konstrukcji statków na cechy eksploatacyjne statków w tym na cechy związane z ekonomiczną efektywnością eksploatacji statków.

29 października 2013 roku Rada Wydziału Oceanotechniki i Okrętownictwa Politechniki Gdańskiej, na podstawie oceny dorobku naukowego, dydaktycznego i organizacyjnego oraz rozprawy habilitacyjnej pt. „Wybrane problemy optymalizacji wielokryterialnej we wstępnym projektowaniu konstrukcji statków morskich”, nadała mi stopień doktora habilitowanego w dziedzinie nauk technicznych, dyscyplinie budowa i eksploatacja maszyn, w specjalnościach: statki i obiekty offshore, projektowanie konstrukcji, optymalizacja wielokryterialna. Recenzentami dorobku oraz rozprawy habilitacyjnej byli: prof. dr hab. inż. Tadeusz Burczyński (Politechnika Śląska), prof. dr hab. inż. Jacek Krużelecki (Politechnika Krakowska), prof. dr hab. inż. Czesław Szymczak (Politechnika Gdańska) oraz prof. dr hab. inż. Wojciech Tarnowski (Politechnika Koszalińska).

W październiku 2013 roku Komitet Stały prestiżowego stowarzyszenia International Ship and Offshore Structures Congress (ISSC) podjął decyzję o przyjęciu mnie w poczet jego członków.
International Ship and Offshore Structures Congress (ISSC) to międzynarodowe forum wymiany informacji ekspertów realizujących badania teoretyczne i wdrażających w praktyce wyniki badań dotyczące konstrukcji obiektów morskich, w szczególności statków i obiektów offshore. Celem ISSC jest upowszechnianie wiedzy z różnych dyscyplin, na których opiera się projektowanie, wytwarzanie i eksploatacja obiektów przez kreowanie i promowanie międzynarodowej współpracy ekspertów z poszczególnych dziedzin.
Cele szczegółowe ISSC to: (1) wydawanie zaleceń zmierzających dla postępu w obszarach projektowania, wytwarzania i eksploatacji, (2) przegląd realizowanych prac badawczych oraz rzetelna ocena wyników i ich rozpowszechnianie, (3) zidentyfikowanie obszarów wymagających dalszych badań.
Przedmiotem zainteresowania ISSC są m.in. statki, obiekty offshore i inne obiekty techniczne wykorzystywane do transportu, poszukiwań i eksploatacji zasobów w i pod wodami mórz i oceanów.
Członkowie ISSC współpracują w grupach zajmujących się określonymi problemami szczegółowymi: Committee I.1 (Environment) – Środowisko, Committee I.2 (Loads) – Obciążenia, Committee II.1 (Quasi Static Response) – Statyczna analiza wytrzymałości konstrukcji, Committee II.2 (Dynamic Response) – Dynamiczna analiza wytrzymałości konstrukcji, Committee III.1 (Ultimate Stength) – Nośność graniczna konstrukcji, Committee III.2 (Fatigue and Fracture) – Zmęczenie i pękanie konstrukcji, Committee IV.1 (Design Principles and Criteria) – Podstawy projektowania i kryteria projektowe, Committee IV.2 (Design Methods) – Metody projektowania, Committee V.1 (Damage Assessment Following Accidents) – Analiza uszkodzeń po awariach, Committee V.2 (Natural Gas Storage and Transportation) – Obiekty do magazynowania i transportu gazu ziemnego, Committee V.3 (Materials and Fabrication Technology) – Materiały i techniki wytwarzania, Committee V.4 (Offshore Renewable Energy) – Wykorzystanie odnawialnych źródeł energii, Committee V.5 (Naval Vessels) – Okręty wojenne, Cmmittee V.6 (Arctic Technology) – Technologie do wykorzystania obszarów arktycznych, Committee V.7 (Impulsive Pressure Loading and Response Assessment) – Odporność na obciążenia udarowe, Committee V.8 (Yacht Design) – projektowanie jachtów. Ja uczestniczę w pracach Committee IV.2 (Design Methods).
Członkowie ISSC, obecnie około 230 osób, zbierają się na wspólnych posiedzeniach co trzy lata. Po raz pierwszy spotkali się w 1961 r. w Glasgow (Wielka Brytania). Ostatnie, dwudzieste, spotkanie odbyło się w 2018 r. w Liege (Belgia) i Amsterdamie (Holandia). Kolejne zaplanowano na 2021 r. w Vancouver (Kanada).
Pomiędzy posiedzeniami członkowie poszczególnych komitetów przygotowują wspólnie raporty, które publikowane są we wspólnej książce jako materiały konferencyjne kolejnych kongresów i stają się jednymi z podstawowych i najwyżej cenionych w środowisku monograficznych opracowań tematyki zainteresowań komitetów.

Od 1 listopada 2019 roku pracuję na stanowisku profesora uczelni.